Blog: De sluiswachter
'De botendief krijgt mij in het vizier. Hij klimt uit de boot en loopt bij mij vandaan. Ik versnel mijn pas. Op het moment dat de man tot de ontdekking komt dat de door hem gekozen weg doodloopt, keert hij om en begint hij in mijn richting te rennen.'
'Als het op een botsing aankomt, ga ik het verliezen, denk ik bij mijzelf. De man rent op volle snelheid op mij af en is mij tot op één meter genaderd. Ik doe ik een stap op zij, haak pootje en duw hem het water in. Klaar, denk ik. Gewonnen! In plaats van overgave, zwemt de man snel naar de andere kant van de sluis. Even twijfel ik. Zal ik ook het water inspringen? Met al dat gewicht aan mijn riem en vest, zink ik meteen naar de bodem. De man klautert aan de andere kant op de wal en zet het weer op een lopen.
Ik roep naar mijn collega: “Pak de auto en rijd om de sluis heen. Misschien kan je hem opvangen.” Aan de andere kant van de sluis aangekomen is de man verdwenen. Zijn natte voetstappen op de grond lossen op door de warme zonnestralen. Vele boerderijen en vrijstaande huizen bieden een mooie verstopplaats voor onze botendief. Een door mij gevraagde speurhond is niet voor handen. Toevallig is er wel een helikopter in de omgeving. Deze cirkelt een paar minuten later boven ons hoofd, tevergeefs……
De sluiswachter had de politie gebeld omdat hij een zwarte boot de sluis zag binnenvaren. Hij wist dat er maar één zo’n zwarte boot in de haven lag. De naam van de boot was veranderd en de schipper was voor hem onbekend. Hij kende de eigenaar en had hem gebeld met de vraag of hij zijn boot had verkocht. Toen deze ontkennend had geantwoord, wist de sluiswachter het zeker. Deze boot is gestolen en de schipper is de dief.
De dief was in geen velden of wegen meer te bekennen en zoeken naar een speld in een hooiberg was geen optie. Ik besloot te doen of we het plaatselijke delict zouden verlaten. De helikopter zou op grote afstand de omgeving blijven monitoren. De tas met inhoud, die op de boot was achtergelaten, werd in beslag genomen. Na enige minuten te hebben gewacht, meldde de piloot van de heli dat de man zijn schuilplaats had verlaten en aan de wandel was geslagen. Snel reden we naar de opgegeven locatie waarna we de botendief konden aanhouden.
Uit onderzoek bleek dat er een fototoestel in de inbeslaggenomen tas zat. Foto’s van tientallen boten werden vanaf het SD-kaartje op het schermpje geprojecteerd, inclusief een mooi huis, een dikke Porsche met Nederlands kenteken in een luxe Italiaanse omgeving. Wat bleek?
De man stal boten op bestelling en voer deze naar een plek in het kanaal. Van daaruit werden de boten verscheept naar Italië waar ze werden verkocht. Hij leefde daar in weelde. Een dag voor de diefstal nam de man bezit van een boot. Als de duisternis was ingetreden, haalde hij met terpentine de letters van de boot en gaf de boot een andere naam. Met meegenomen plakletters kreeg de boot een “andere identiteit”. Zodra het daglicht het kon verdragen, voer hij de boot de haven uit op weg naar een nieuwe (niets vermoedende) eigenaar in Italië. Dit ging kennelijk al jaren goed.
Vele gestolen boten konden aan de hand van de foto’s worden getraceerd. De botendief kreeg 9 maanden gevangenisstraf en een vordering van de politie en van de verzekering. Dat allemaal door een oplettende sluiswachter.'