Blog: 'Lang dagje pretpark'
'Mijn late dienst verloopt ontspannen tot er ineens een melding van een wijkagent binnenkomt. Hij heeft een zestienjarig meisje aangetroffen op de parkeerplaats van een pretpark. Het meisje is gehandicapt en heeft dringend hulp nodig. Het probleem is dat ze niet kan praten. '
'Meestal lossen we dergelijke zaken vrij snel lokaal op. Misschien is iemand het meisje al aan het zoeken? Medewerkers van het pretpark geven aan dat het meisje hoorde bij een groep Duitse toeristen dat vandaag in het park was. Dat maakt de zaak een stuk complexer. Ik ben bang dat deze zoektocht uren gaat duren. Die bus met toeristen kan allang weer in Duitsland zijn…
We krijgen een foto binnen voor het signalement van het meisje. Mijn hart breekt, arm kind…
Samen met de hulp van mijn collega’s op straat komen we steeds verder. Ik bel met diverse instanties om opvang voor de nacht en zorg te regelen, terwijl collega’s proberen uit te zoeken wie het meisje is en waar zij thuishoort. Uren gaan voorbij, maar we hebben nog steeds geen vermissing binnengekregen. We bellen met de collega’s in Duitsland, kijken beelden terug en zoeken in de reserveringen. Met een toevallig geraden voornaam en de achternaam uit een kledinglabel (vaak gebruikt in instellingen) speuren de intelligence collega’s de sociale mediaplatforms af. Op die manier vinden wij haar account met een plaatsnaam. Gelukkig! We komen dichterbij!
Op de gok bellen we een instelling uit die plaats… en wij hebben beet. Het meisje is daar bekend, maar helaas niet meer woonachtig. In ons beste Duits zoeken we verder, van instelling naar instelling en afdeling naar afdeling. Eindelijk hebben wij de juiste begeleiders te pakken. Die vertellen ons dat ze vandaag dusdanig in paniek raakten toen ze ontdekten dat het meisje er niet meer was, dat zij vergaten om de Nederlandse politie om hulp te vragen. Zij waren op vakantie in Nederland en binnen no-time staan zij weer op de stoep. Lesson learned…voortaan koppies tellen voordat de bus wegrijdt…'