Henk van Essen, korpschef of diender?
Henk van Essen is inmiddels al een aantal jaar onze overlegpartner, onze bestuurder, gewoon onze korpschef eigenlijk. Met ons bedoelen wij de Centrale Ondernemingsraad (COR) van de politie, maar uiteraard van alle medewerkers van de politie.
En hoe was deze korpschef dan eigenlijk als overlegpartner en bestuurder? Je verwacht al snel dat de korpschef een bijzonder iemand is, iemand van statuur en toch op zijn minst enigszins gewichtig in doen en laten, want de korpschef is toch wel eventjes de hoogste van alle chefs. Nou, we kunnen zeggen dat onze korpschef eigenlijk heel ‘gewoon’ en heel erg benaderbaar was. Hij wilde aangesproken worden met zijn voornaam en hield ook wel van een grapje tussendoor. Maar bovenal was hij altijd een diender in hart en nieren. Hield van het politiewerk in al zijn aspecten én van de collega’s die dit werk uitvoerden.
Maar niets menselijks was hem vreemd. Van de afspraak om bij toerbeurt de overlegvergaderingen met de COR voor te zitten, wilde hij maar al te graag afstappen. Henk vond het eigenlijk wel prima als de COR standaard voorzag in het voorzitterschap, dan kon hij zich volledig richten op het gesprek zonder de gespreksleider te zijn.
Die gesprekken tijdens formele overlegvergaderingen verliepen eigenlijk altijd in een gemoedelijke sfeer, collegiaal kunnen we wel zeggen, zonder de aandacht te verliezen voor de zakelijke kant.
Dan was er nog iets, laten we het maar gewoon benoemen, en dat was zijn accent, onmiskenbaar Haags. Henk deed, gelukkig maar, ook geen zichtbare moeite om dat te camoufleren. Hij was altijd zichzelf: als hij moest opdraven in allerhande programma’s op televisie, in het korps tijdens werkbezoeken en ook tijdens onze overlegvergaderingen. Henk was ook niet voor niets een verzamelaar van Olivier B. Bommel, een heer van stand, die ook een beetje gewoontjes bleef en (citaat) “hier ligt een mooie taak”, past ook zeker bij Henk.
En dan toch nog even de formele positie van Henk als korpschef. Henk zei daarover wel eens dat dit de mooiste rotbaan was die je kon kiezen. Kijkend naar de afgelopen jaren kunnen we wel zeggen dat deze zeer bijzonder zijn geweest, voor het korps en zeker ook voor de korpschef. Waar we in 2020 ineens in een bijna apocalyptische situatie van corona gleden, kregen we vooral ook te maken met een samenleving die steeds complexer begon te worden. Avondklokrellen, stikstofproblematiek en daaropvolgende boerenprotesten enerzijds en klimaatprotesten anderzijds, maar ook een toenemende beveiliging van personen en een steeds meer onder druk staande capaciteit tekenen de complexiteit waar de politie, en dus de korpschef, mee te maken kreeg. Het onder die omstandigheden leidinggeven aan het korps is geen eenvoudige klus, zeker niet in een kritisch politiek landschap. Wij hebben diep respect voor de wijze waarop hij dit gedaan heeft.
Terugkomend op de vraag, was Henk nu korpschef of diender?
Zoals wij Henk hebben mogen kennen de afgelopen jaren denken we oprecht te mogen stellen dat Henk gewoon een diender was. Zich anders voordoen dan hij was, leek aan Henk niet besteed. Zijn passie voor veiligheid en politiewerk in al zijn facetten, zijn een voorbeeld voor iedereen.
Uiteindelijk was Henk een diender die het lef had om ook onze korpschef te willen zijn.
Wij als COR zijn Henk dankbaar voor de goede, professionele maar vooral collegiale samenwerking!
Deze bijdrage is geschreven door:
Erik Gerritzen (COR portefeuillehouder Wijken en Veiligheid)
Robert van der Zwet ( COR portefeuillehouder Cultuur en Leiderschap)