‘Van tevoren had ik al een naar gevoel bij deze huurder’

‘Vijf jaar geleden kocht ik een appartement in Rotterdam. De woningmarkt was toen al oververhit en het leek mij een mooie investering voor als mijn dochters wat ouder zouden zijn. Dan kunnen zij er misschien wonen. Die woning verkocht ik vrij snel weer, omdat ik van een vriendin een nog veel mooier appartement in hartje Rotterdam kon kopen. Via een bekende Rotterdamse makelaar had ik snel een fijne huurder gevonden. Deze huurder verhuisde al snel weer. Dus ging ik weer op zoek.'

Naar onderbuikgevoel

'Ook dit keer had de makelaar snel iemand gevonden. Op de dag dat de huurder het contract zou ondertekenen en ik de sleutel zou overhandigen, zag ik hem voor het eerst. Het klinkt misschien onaardig, maar hij leek mij niet iemand die de huur van een appartement in het centrum van Rotterdam kon betalen. Hij stonk erg naar rook en was niet netjes gekleed. Achteraf zei ik tegen de makelaar: “Ik vertrouw het niet, maar op hoop van zegen.”'

'De makelaar dacht dat het wel goed zou komen. Ik vertrouwde haar. Zij had tenslotte alle nodige checks uitgevoerd en de huurder had netjes zijn borg betaald. Daarnaast had ik nog nooit problemen gehad met een huurder. Toch voelde het niet lekker. Dat onderbuikgevoel werd een tijdje later bevestigd toen ik werd gebeld door de politie dat er lachgastanks waren geleverd bij het appartement. Eén van die tanks was vanaf het balkon naar beneden gegooid.'

Tussenpersoon

'Ook betaalde de huurder iedere maand de huur te laat. Toen ik hem daar op een gegeven moment over belde, versprak hij zich en zei: “Oh, hebben ze het nog steeds niet betaald?” Daardoor kreeg ik het vermoeden dat hij er zelf helemaal niet woonde, maar een soort tussenpersoon was. Toen was het voor mij klaar; ik wilde hem eruit hebben.'

'Ik heb de makelaar gebeld en verteld dat ik vermoedde dat de huurder mijn appartement niet gebruikte om erin te wonen. Ze zou hem bellen om te vragen of hij de huur op wilde zeggen. Vanwege het contract van twee jaar kon ik hem er zelf niet uit zetten. Een dag later werd ik gebeld door de makelaar: de huurder zou vertrekken.'

Politie-inval

'De ochtend dat hij de sleutel in zou leveren, werd ik gebeld door de politie. Er was een inval gedaan in mijn appartement, omdat de huurder werd verdacht van criminele activiteiten die te maken hadden met drugs. De huurder hadden ze er niet aangetroffen. Ik schrok heel erg en wilde meteen naar het appartement. Maar dat kon niet zomaar, want de voordeur was geforceerd tijdens de inval. Daarom waren alle sloten vervangen. Ik moest naar het politiebureau met allerlei papieren om aan te tonen dat het appartement van mij was.'

'Toen ik uiteindelijk het appartement binnenkwam, trof ik een enorme puinhoop aan. Alle meubels waren kapot, het was vies, stonk enorm naar rook en er stonden heel veel vuilniszakken. Door alle schade aan de meubels heb ik zelf duizenden euro’s moeten betalen. Gelukkig wilde de makelaar de schoonmaakkosten op zich nemen en de politie kon mijn deur vergoeden, omdat niet duidelijk aantoonbaar was dat er een crimineel in de woning had gezeten.’