Cold Case Oegstgeest: Lieneke dood gevonden
Heeft u een tip over deze zaak?
Laat het ons weten via het tipformulier.
Op woensdag 5 mei 1993 krijgt de politie een telefoontje: er is een dode vrouw aangetroffen en er is duidelijk geweld gebruikt. Lieneke is 63 jaar geworden.
Als twintigjarige loopt Lieneke Troost polio op. Ondanks haar fysieke beperking, werkt ze nog lang als typiste bij TNO. Financieel is ze onafhankelijk. Ze krijgt pensioen, vergoedingen van de gemeente en een erfenis. Lichamelijk is ze wel afhankelijk. Bijna de hele dag krijgt ze hulp van een poule van zo’n zestig particuliere verzorgers vanuit een instelling. Sommige verzorgers nemen haar mee uit, terwijl ze niet meer voor de instelling werken. Lieneke heeft veel contact met familie, buren, vrienden en oud-collega’s. Ook met hen gaat ze op stap. Als ze bijna zestig is, gaat ze nog met familie naar Spanje. Nabestaanden willen graag weten wat er met haar is gebeurd. Weet u iets? Geef dit door.
Gouden tip
De hoofdofficier van justitie heeft een beloning van 15.000 euro uitgeloofd voor de gouden tip die leidt tot de oplossing van dit misdrijf.
‘Dit mag niet onbestraft blijven’
Lienekes broer weet ruim 25 jaar later nog altijd niet wat zich in de nacht van 4 op 5 mei 1993 aan de Kerckwervelaan in Oegstgeest afspeelde.
‘Lieneke kreeg op haar twintigste polio. Door allerlei operaties kon ze zichzelf nog enigszins behelpen. Ze woonde lang bij onze moeder in huis. Na haar overlijden trok ze in een invalidewoning in Oegstgeest. We zagen elkaar regelmatig, al hing ik nooit zo aan mijn familie.
Ik kan me die dag nog wel herinneren. Mijn vrouw werd gebeld door de politie. Er was iets met een van de zussen. Het was ernstig. Toen ik daar aankwam, verkeerde mijn zus, Lienekes tweelingzus, in ontredderde toestand. Ze was helemaal van de kaart: Lieneke was vermoord.
Het was duidelijk dat iemand die in haar huis de weg kende, geld had weggehaald. En daarbij is gestoord. Nog steeds vermoed ik dat het iemand was uit haar naaste omgeving. Mijn zus had vele verzorgsters, allemaal met sleutels van haar huis. Sleutels die natuurlijk ook makkelijk gekopieerd konden worden. Met andere woorden: veel succes recherche!
Nou ja, ik kan denken wat ik wil, maar mijn zuster krijg ik daar niet mee terug. Heb ik nog hoop dat de zaak wordt opgelost? Eigenlijk niet. Maar ik vind het wel belangrijk dat cold cases onder de aandacht blijven. Dit soort vergrijpen kan gewoon niet onbestraft blijven in onze maatschappij. Heel simpel. Je ontloopt je straf niet, ook al kan het soms lang duren.’
