Blog: Slagaderlijke bloeding

In één klap kan een rustige dienst zo maar omslaan. Tweehonderd meter bij ons vandaan is iemand met een slagaderlijke bloeding. De meldkamer geeft door dat de ambulance met spoed onderweg is.  Wij moeten zo snel mogelijk eerste hulp verlenen.

Als we bij de woning zijn rennen we achterom naar de binnenplaats. Daar zie ik een man op de grond zitten. Hij zit tegen een schuurdeur aan, waarvan de ruit kapot is. Uit zijn arm stroomt bloed. Een buurman, die ik toevallig ken, probeert het bloeden te stelpen. Mijn collega en ik nemen het meteen van hem over.

In de bovenarm van de man zit een hele grote wond waar het bloed pulserend uit komt. Duidelijk een slagaderlijke bloeding. De man vertelt ons dat hij zich verstapt had, was gevallen en met zijn arm door de ruit van de schuurdeur was geklapt.

Omdat zijn wond hoog op de arm zit, kunnen we de slagader boven de wond helaas niet afknellen. De enige optie is om de slagader in de wond zelf dicht te drukken. Ik voel waar de slagader zit en druk daar mijn duim zo hard mogelijk in de wond. Dat werkt, het bloeden stopt vrijwel meteen.

Ondertussen geeft mijn collega de situatie door aan de meldkamer en probeert het slachtoffer gerust te stellen. Nu is het wachten op de ambulance. Het lijkt eeuwen te duren, maar die is er slechts een paar minuten later. We moeten met hoge spoed naar het ziekenhuis en de ambulancebroeder vraagt of één van ons wil meerijden.

In de ambulance moet ik mijn duim in de wond blijven drukken, terwijl de broeder een infuus aanlegt. Af en toe werp ik een blik naar voren en zie dat alle kruisingen op onze route door collega’s zijn afgezet zodat wij zo hard mogelijk door kunnen rijden. Met loeiende sirenes en hoge snelheid rijden we naar het ziekenhuis. Daar aangekomen blijf ik de slagader net zo lang dichtdrukken tot we in de operatiekamer zijn. Daar draag ik het over aan het ziekenhuispersoneel. Mijn taak zit er op.

Een half jaar later. Mijn zwager vertelt dat hij een andere baan heeft. En wat blijkt? Zijn nieuwe baas is het slachtoffer van de slagaderlijke bloeding. Sindsdien heb ik de man wiens leven ik mede heb gered, nog vaak gesproken op verjaardagsfeestjes van mijn zwager. Elke keer als ik hem levend voor me zie staan, krijg ik een goed gevoel.