Blog: Juiste tijd

‘Klaar voor? vraagt de brandweerman. Zijn ogen glinsteren van plezier achter zijn veiligheidsbril. “Jahaa, doe nou maar,” zeg ik ongeduldig. Met een jankend geluid snijdt de slijptol door het metalen kluisje dat tussen ons in staat. We zijn razend benieuwd wat we zullen aantreffen…

Het kluisje is zojuist door mijn collega’s binnengebracht, samen met drie arrestanten en een goed verhaal. De collega’s waren bezig met een verkeerscontrole toen een auto er met hoge snelheid vandoor ging. Uiteraard werd de achtervolging ingezet. Midden op de snelweg zagen de collega’s dat iemand een kluisje uit de rijdende auto gooide. Kort daarna stopte de auto op de vluchtstrook en gingen de drie inzittenden er vandoor, rennend het talud over. Waar ze aan de andere kant netjes werden opgevangen door collega’s die op het juiste moment op de juiste plaats waren.

Na zo’n mooie aanhouding willen we natuurlijk graag weten wat er in die kluis zit en waar die vandaan komt. De mannen van de brandweerkazerne, naast ons politiebureau, willen ons graag helpen om de kluis te openen. Met de slijptol is het zó gepiept. De inhoud ervan is niet bijzonder. Wat papieren, een goedkoop, versleten horloge en wat verkleurde oude sieraden. Ik neem de buit mee naar binnen om een onderzoek in te stellen naar de eigenaar van het kluisje.

Voor ik daaraan begin app ik een foto van de slijpende brandweerman naar mijn man, die ook bij de politie werkt. ‘Kijk dan hoe gaaf! Even een gejat kluisje openslijpen… Nu op zoek naar de eigenaar!’ Drie tellen later belt hij terug: ‘Hé dat kluisje… weet je al wat erin zit? Want ik zit nu bij een oude mevrouw thuis om een aangifte op te nemen. Haar kluisje is daarnet gestolen en ze is heel verdrietig. Het horloge en de trouwring van haar overleden man zaten erin en wat sieraden die ze ooit van hem heeft gekregen.’ Als hij de naam van de vrouw noemt weet ik genoeg. Het is dezelfde naam die op de papieren staat. ‘Zeg maar tegen die mevrouw dat haar kluisje terecht is en dat alle spulletjes er nog zijn!’ Op de achtergrond hoor ik de vrouw huilen van geluk.

Later komen mijn man en zijn collega de ondertekende aangifte langsbrengen en de inhoud van het kluisje ophalen. Uit de aangifte blijkt dat de drie verdachten met een babbeltruc bij de vrouw in huis zijn gekomen. Nadat ze weg waren, miste de vrouw haar kluisje. De sieraden, bij elkaar nog geen vijftig euro waard, waren voor haar van onschatbare waarde. Onze dag kan niet meer stuk. Juiste moment, juiste plaats: soms moeten de dingen zo zijn.