Blog: Jacht op het station

Ik ben op het perron als er een man met rolkoffer langsloopt. Rond de 50 jaar oud, goed verzorgd uiterlijk, net gekleed in pak. Een doorsnee toerist op weg naar de internationale trein. Althans, dat zou je denken. Ik weet beter. Binnen ons team hebben wij een neus voor mensen met afwijkend gedrag. Zakkenrollers en bagagedieven die er alles aan doen om niet op te vallen Ze proberen daarom zoveel mogelijk op een toerist te lijken. Toch heeft deze man iets over zich wat zijn ware bedoeling verraadt.

We besluiten de man te volgen. Al snel wordt duidelijk dat hij een handlanger heeft. Ook die is gekleed in pak en ziet er goed verzorgd uit, maar hij is beduidend jonger. Hij kijkt continu om zich heen en houdt alle wegen naar het perron nauwlettend in de gaten. Er gaat iets gebeuren, dat voel ik aan alles.

Er staat een trein klaar. De deuren zijn nog dicht omdat er nog wordt schoongemaakt, maar er staan al reizigers te wachten om in te stappen. Vanaf meerdere kanten houden mijn collega’s en ik de mannen in de gaten. Net voordat de deuren van de trein opengaan, zie ik dat de jongste man een knikje geeft aan de oudere en nog aan iemand anders. Vanaf mijn positie kan ik niet zien aan wie. Kennelijk is er een derde handlanger in het spel.

Zodra de treindeuren opengaan, stapt de jongste man in en loopt de oudste op het perron met hem mee. Een van mijn collega’s loopt de jongste man in de trein achterna. Hij ziet dat de man stuk voor stuk alle tassen bekijkt die in de bagagerekken liggen. Duidelijk op zoek naar buit. Dan opeens stapt de man uit en loopt naar de roltrap. Zo te zien heeft hij niets gestolen. Ook de oudere man neemt de benen. En nummer drie? Die hebben we nog steeds niet gezien. Hier klopt iets niet.

We blijven de twee mannen volgen. Met versnelde pas verlaten zij het station en lopen richting het centrum van de stad. Duidelijk geschrokken en ergens voor op de vlucht. We krijgen steeds meer het gevoel dat ze ons door hebben. Mogelijk heeft nummer drie ons verraden. De twee mannen besluiten ineens op te splitsen en ieder een eigen weg te gaan. Voor ons genoeg aanleiding om ze even aan de tand te voelen.

Eenmaal op het politiebureau zoek ik contact met het Europese zakkenrollerteam en vraag of zij de heren kennen. De mannen blijken deel uit te maken van een internationale bende die door heel Europa bagagediefstallen pleegt. We hadden het dus goed gezien, alleen blijft er jammer genoeg strafrechtelijk niets over. Beide heren krijgen een stationsverbod van een maand en worden vrijgelaten.

Nog geen 14 uur later krijg ik een mail van de marechaussee op Schiphol. Drie mannen hebben een bagagediefstal gepleegd en die is met een bewakingscamera gefilmd. Niet alleen man 1 en 2 staan op beeld, ook nummer 3 staat erop. Uit de camerabeelden blijkt dat de drie mannen op Schiphol in de trein zijn gestapt en bij het eerstvolgende station weer zijn uitgestapt. Kennelijk zijn ze nog ergens in de buurt. We besluiten bij dat station te gaan posten.

Na drie uur is er nog geen spoor van de mannen te bekennen. Wel hebben we in de tussentijd twee andere bagagedieven in de boeien geslagen. Het is al avond en de hoop dat onze drie mannen nog komen is enigszins weg. Ik besluit nog even op het treinperron te gaan kijken. Na ongeveer een half uur houd ik het ook daar voor gezien en loop de roltrap af. Eenmaal beneden wil ik uitchecken en kijk naar de uitgang. Tot mijn grote verbazing zie ik ineens de jongste, man 2, bij de kaartautomaat staan. Mijn hartslag gaat meteen omhoog. Ik kijk snel om mij heen in de hoop de andere twee ook te zien. Nog geen 30 meter verderop zie ik ook man 1 én 3 staan. Nee! Het is niet waar! Ik word bijna gek. Snel roep ik mijn collega’s via de portofoon erbij en maak hen duidelijk dat ze als de sodemieter het station in moeten komen. Dat laten ze zich geen twee keer zeggen. Terwijl de drie mannen nietsvermoedend in het station staan te wachten, lopen wij vol adrenaline op hen af. Alle frustraties van de dag ervoor en de vermoeidheid van het uren posten komen uit onze poriën gestoomd. Met grote ogen kijken ze ons aan, wetende dat ze nu de Sjaak zijn. Wat een heerlijk gevoel!

De drie mannen worden veroordeeld tot 6 weken celstraf.