Blog: Ik verlies je niet uit het oog

Ik draai een late dienst op Schiphol als de melding binnenkomt. Een voortvluchtige man wordt gezocht in het buitenland en is hier gevonden. Hij moet worden aangehouden, dus de vlieger en ik stappen meteen de helikopter in en onderweg bespreken we ons plan. We weten dat de man vluchtgevaarlijk is, dus de hele woonwijk wordt ondertussen door de collega’s op de grond afgezet.

Als mijn collega’s aanbellen bij zijn woning, weet de man meteen hoe laat het is en zet het op een rennen. Vanuit de lucht probeer ik mij in de verdachte te verplaatsen. Waar zou hij naartoe vluchten en waar juist niet? Ik vermoed dat hij ergens in een tuin verstopt zit, dus ik besluit via de camera van de helikopter in te zoomen op verschillende tuinen in de straat.

Al snel trekt iemand in een tuin mijn aandacht. Gebukt, achter een struik, zie ik dat hij zijn shirt omwisselt. Hij hoopt natuurlijk dat wij hem daardoor niet meer herkennen, maar hij weet niet dat ik hem op dat moment al in beeld heb. De adrenaline in mij stijgt. ‘Yes, we hebben je’, denk ik op dat moment. Ik weet niet of de man misschien ook een wapen bij zich heeft, dus ik vraag mijn collega’s op de grond voorzichtig naar de tuin te lopen.

Als de collega’s over de schutting proberen te klimmen, voelt de man nattigheid en gaat ervandoor. Vanuit mijn heli kan ik alleen nog denken: Ik ga je echt niet uit het oog verliezen. Hij klimt via de schutting een andere tuin in. Ik zie dat hij nog wat roept naar de eigenaar van de woning terwijl hij daar naar binnen rent. Ik probeer de collega’s aan de voorkant van het huis te waarschuwen, maar de man is ons te snel af. Hij rent via de voordeur naar buiten en sprint weg.

Vanuit de lucht blijf ik mijn collega’s vertellen waar de man naartoe rent. Gelukkig zijn we met veel collega’s, dus niet veel later wordt de man aangehouden. Dan zit mijn werk erop. Via de portofoon bedank ik mijn collega’s en vliegen we terug naar Schiphol. Terwijl we terugvliegen overheerst een gevoel van trots. Trots dat we dit weer met z’n alle geflikt hebben en dat de man kan worden overgedragen.