Blog: Humor

Het is zondagochtend vroeg als mijn collega’s en ik teruglopen naar het politiebureau vanuit het centrum van een grote stad. Het is stil, doodstil.

Wij hebben die nacht met zijn achten een horecadienst gehad waarbij we te maken kregen met behoorlijk wat geweld. Geweld in het uitgaansgebied tussen bezoekers, maar ook geweld naar ons toe.

Nadat ongeveer rond 05:30 uur de laatste mensen het centrum uitlopen en de veegwagens van de gemeente hun ronde doen, wandelen wij terug. Wij lopen letterlijk met krassen, bulten en blauwe plekken naar het politiebureau om onze administratie af te ronden en vervolgens naar huis te gaan. De sfeer is bedrukt en er wordt niet gesproken. Het is een wandeling van ongeveer 8 minuten, maar pfff wat een nacht. We zijn gesloopt.

Een aantal meters voor mij zie ik wat afval op de grond liggen, waaronder een papieren zak van de lokale patatboer met daarnaast een rond plastic bakje met saus erin. De collega die voor mij loopt ziet dat ook en reageert erop.  Ik zie dat hij iets in pas versnelt en met zijn been een beweging omhoog maakt. Voordat ik iets kan zeggen zie ik het been van de collega naar beneden schieten en recht op het sausbakje landen. Spletsj! Het bakje valt uit elkaar en de saus spuit recht omhoog over de voorkant van het uniform van mijn collega.

Beduusd kijkt hij onze kant op, en met de saus aan zijn kin roept hij luid: ‘Dit kan er potverdorie ook nog wel bij!’ Het duurt precies een seconde voor de tranen bij ons over de wangen lopen. Ik kan bijna niet stoppen met lachen.

Terug op het politiebureau helpen wij de collega met het verwijderen van de knoflooksaus, en in een ontspannen sfeer tikken wij onze rapportages. Daarbij schieten we aldoor weer in de lach. Het klinkt misschien wat vreemd, maar dit hadden wij na een nacht vol geweld en ellende echt even nodig.

Humor is toch echt het beste medicijn…