Blog: Het dappere meisje

Ik heb nachtdienst als ik word gebeld door de meldkamer. Of ik naar een woning kan gaan waar ik toevallig net in de buurt ben. In dat huis zit een jong meisje verstopt in de kast, bang voor haar agressieve vader. Stiekem heeft ze heeft zojuist de meldkamer gebeld. Ze zegt dat haar vader haar moeder slaat. De telefoniste van de meldkamer hoort de man door de telefoon vloeken en tieren. Het meisje is doodsbenauwd dat haar vader ontdekt dat zij de politie aan de lijn heeft. Hij heeft al zo vaak gedreigd om haar weg te sturen naar zijn eigen geboorteland.

De telefoniste komt erachter dat het meisje de politiemensen van het wijkteam kent. De politie is namelijk een tijdje geleden bij haar op school in de klas geweest. De agenten hadden de kinderen toen uitgelegd dat ze bij spoed 112 moeten bellen. En dat ze zich bij een onveilige situatie thuis moesten verstoppen, met de voordeur misschien alvast op een kier voor de politie.

Dat heeft dit doodsbenauwde meisje allemaal gedaan en nu zit ze in de kast af te wachten en te fluisteren tegen de centralist. Een paar keer benadrukt de centralist tegen me dat ik, als ik straks bij het huis ben, absoluut niet mag zeggen dat er iemand vanuit de woning heeft gebeld. In verband met de veiligheid van het meisje moet dit geheim blijven.

Ik sta er niet alleen voor. Meerdere politiemensen worden naar de woning gestuurd.  Als ik aankom laat ik de politieauto staan en loop naar het juiste adres. Ik hoef niet op het huisnummer te letten, want uit een van de woningen komt een enorm geschreeuw. Daar zal het wel zijn. Mijn collega’s zijn er ook al en we maken snel een plan.

We besluiten om snel en stil naar binnen te gaan en de agressieve man te overrompelen. Dit alles om een eventuele gijzeling of erger te voorkomen. Stap voor stap lopen wij de trap op. Ik hoop dat de trap door ons gewicht niet zal gaan kraken. Het intense geschreeuw komt nu steeds dichterbij. Zachtjes sluipen we naar binnen en we zien de man met zijn rug naar de deur staan.

Ik zie een klein kamertje met een bed waarop een huilende, bloedende vrouw zit die haar kleine kinderen vasthoudt in haar armen. De vrouw wordt op haar beurt weer beschermd door een ongeveer twaalf jaar oud meisje. Heel even zie ik angst in haar grote donkere ogen als ze ons ziet. Misschien is ze bang dat nu ontdekt wordt dat zij het is die de politie heeft gebeld. Ondertussen staat haar vader voor haar te brallen en schreeuwen en met zijn vuisten te zwaaien.

Meteen brengen wij de man onder controle. Hij schrikt en slaat wild om zich heen, maar het lukt om hem mee te nemen.

Uiteindelijk doet de vrouw aangifte en de man krijgt een huisverbod opgelegd. Het gezin is overgedragen aan Veilig Thuis. De wijkagent heeft het gezin daarna nog jaren gemonitord.

En die grote donkere ogen,  ben ik nooit vergeten… net als hoe belangrijk politielessen op de basisschool zijn, zodat kinderen ons durven te vertrouwen.

Deze blog is eerder gepubliceerd op 17 november 2021 en opnieuw geplaatst in het kader van Orange the World; de wereldwijde campagne tegen geweld tegen vrouwen en meisjes. De campagne vindt ieder jaar plaats van 25 november, de Internationale Dag tegen Geweld tegen Vrouwen, tot 10 december, de Internationale Mensenrechtendag.