Blog: Geraas

‘Hmmm, vaag,’ bromt mijn collega terwijl hij de VW Transporter door de lege straten stuurt. Het is een rustige nachtdienst en zojuist hebben we een melding gekregen van een mevrouw die niet kan slapen door een hard geruis buiten op straat. Ik grinnik als het adres in het navigatiesysteem zie verschijnen. ‘Ja tuuuuurlijk, vlakbij de RUYSlaan. Zal wel een studentengrap zijn…’

En inderdaad, als we op de plaats van bestemming zijn, is het doodstil op straat. Niets te zien, niets te horen. We halen onze schouders op, maar lopen voor de zekerheid toch even langs het adres. Dan, net als we midden in de straat zijn, barst er ineens een donderend geraas los. Keihard, alsof er een helikopter boven ons hoofd hangt. We staan als aan de grond genageld en kijken elkaar met grote ogen aan. Want nergens is een helikopter te zien. Het klinkt alsof er een storm woedt, maar wij voelen geen zuchtje wind… What the heck…?!

Als ik de eerste schrik te boven ben, merk ik dat het geluid niet van boven komt. ‘Het zijn de straatkolken (de afvoer van regenwater naar het riool)!’ roep ik naar mijn collega. Hij staart naar zijn schoenen, die precies naast een putdeksel staan. ‘Pas op, misschien is het een sinkhole!’ schreeuwt hij. We gaan met onze ruggen strak tegen de portiekgevels staan en verplaatsen ons zijwaarts naar het eind van de straat, terwijl we iedere put en straatkolk nauwlettend in de gaten houden. Het geluid is oorverdovend, we kunnen elkaar niet verstaan.

Ineens blijft mijn collega stokstijf staan. Als ik naar het pleintje aan het eind van de straat kijk, snap ik waarom. In het donker is te zien dat er een laag dichte nevel over het pleintje hangt, de takken van de bomen zwiepen heftig heen en weer, plastic zakjes flapperen door de lucht alsof het stormt. Maar waar wij staan, op zo’n vijftig meter afstand, is het helder en windstil. Ik geloof mijn ogen niet. Het lijkt op een scene uit een slechte griezelfilm.

Maar je moet toch wat, dus besluiten we uiteindelijk te gaan kijken. En dan is vrij snel duidelijk wat er aan de hand is. Het geluid, de wind en de nevel komen uit een rooster op het pleintje, dat precies boven de metrotunnel ligt. Het geluid stopt - gelukkig… Ik vraag de meldkamer of er bij de RET, het Rotterdamse vervoersbedrijf, iets bekend is over werkzaamheden in de metrotunnel. Even later wordt dat bevestigd: ze zijn daar bezig met het testen van het ventilatiesysteem. Ahhh… oke!

Helemaal ‘cool’ koppelen we dat terug aan de meldster. We raden haar aan om oordopjes in te doen zodat ze rustig kan gaan slapen. En wij? Wij zijn toe aan een bak sterke koffie…