Blog: De dromer

De man pakt een stoel op en smijt hem vervolgens met alle kracht die hij in zijn lichaam heeft, tegen de grond. Helemaal kapot. Wat moet ik doen, vraag ik me af. Moet ik hem tegenhouden, moet ik hem laten gaan? Ik weet het even niet.

Dan pakt de man een vaas met bloemen. Als ook deze aan gruzelementen gaat en de glasscherven en het water in het rond vliegen, sta ik met mijn voeten aan de grond genageld.

Wat is nu wijsheid, Bart? Niemand in de buurt die me raad kan geven.

De onmacht en het verdriet zijn voelbaar. Het komt binnen. Het raakt ons allemaal.

Zijn vrouw staat te huilen en schreeuwt of hij alsjeblieft wil stoppen. Dan gaat de man op een stoel zitten. Zijn ellenbogen rusten op zijn knieën, zijn handen zijn gevouwen in een kommetje en langzaam legt hij zijn gezicht in zijn handen. Hij huilt. Harder en harder.

Na een ruzie die de man met zijn zoon Hugo had, hebben ze elkaar niet meer gezien of gesproken en ik, de brenger van het slechte nieuws, heb zojuist verteld dat Hugo bij een eenzijdige aanrijding is overleden.

Als de rust bij de ouders weer een beetje is teruggekomen, vertellen ze mij dat Hugo een dromer was. Hij versliep zich vaak en kwam te laat op school en op andere afspraken. Hij viel op het toilet in slaap en sliep vroeger boven zijn leerboeken. Tja… zo was Hugo nu eenmaal. Hij kon op de meest gekke plekken slapen. Het leek wel of hij een slaapziekte had, maar dat hadden ze nooit laten onderzoeken.

Op een dag kregen Hugo en zijn vader, die allebei in hetzelfde bedrijf werkten, ruzie over de strategie van het bedrijf. Vader was de eigenaar van het bedrijf en het was de bedoeling dat Hugo het in de toekomst zou overnemen. Hugo was na de ruzie boos weggelopen om vervolgens niets meer van zich te laten horen. En zowel Hugo als zijn vader waren te koppig om elkaar als eerste te bellen.

Omdat de vader zich toch ernstige zorgen maakte, besprak hij het voorval met een werknemer van zijn bedrijf. De man gaf vertrouwelijk aan dat Hugo al een week bij hem in huis sliep. Vader was enigszins gerustgesteld, omdat hij wist waar zijn zoon was en Hugo niet ergens een zweversbestaan leidde.

In de bewuste nacht was Hugo wezen stappen en laat, met zijn auto, naar het huis van de zijn collega gereden. Hugo dronk nooit alcohol. Op een lange rechte, provinciale weg, was de auto tegen een boom tot stilstand gekomen. Het vreemde was dat er geen remsporen waren. De auto was van de rechter rijbaan naar de linker gegaan en met dezelfde snelheid tegen een boom tot stilstand gekomen die in de linker berm stond. Uit de reconstructie bleek later dat de auto van Hugo met een snelheid van 80 kilometer per uur had gereden, wat ook de toegestane snelheid was.

Na ik het verhaal over “de dromer” net van zijn ouders gehoord heb, wordt alles ineens duidelijk. Hugo was op een saaie, rustige, provinciale weg, midden in de nacht, in slaap gevallen en vervolgens tegen een boom gereden om nooit meer wakker te worden.

De ruzie die tussen Hugo en zijn vader, zal nooit meer worden uitgesproken.

De blogs verschijnen voortaan op maandagmiddag om 16.30 uur